Aklın Kalbi

Aklın da bir gönlü var mıdır diyecek olsam? Etmeyin ya hu olacak iş midir? Oysa zihin duygusal gelişimde önemli bir etkeni oluşturuyor. Neden olmasın? Duygusal gelişim düşünceye yön verdiğine, kararlarda vicdan, inanç ve kalbi hisler gibi belirleyiciler var olduğuna göre sizce de aklımızın da bir kalbi olamaz mı?

O iç sesini duyduğumuz, her işin gizli şahidi olan vicdan; düşüncenin içinde aktif yer ediniyor. O halde mantık dediğimiz kavram ötelediğiniz iç sesimizin kendi içimizdeki düşüncelerle çatışması değil de nedir?

İnsan statik bir varlık değildir. Aksine dinamiktir. İçinde dönüşen, değişen ve hiç durmadan işleyen bir işletim sistemi ile her an hareket halindedir. Mevsimler, iklimler, gökte yıldızlar, tüm kainat bu dönüşümün içinde yüzdürülüyordur. O halde insan kendi düşünce mefkuresini önce durup keşfetmeli, ardından bu maratonun bitişe doğru gittiğini bilerek, önce nefesini kontrol etmeli. Yarışın kendi kendini geçmekle olduğunu, sermayenin yalnızca kendi avucunda birikenler olduğunu fark etmeli.

Ömür takviminden tam bir yıl daha eksildi. Aklımızın ve gönlümüzün elverdiği ölçüde bir yıl yaşadık. Zamanın getirisi ve zor bir süreçten hepimiz olabildiğince nasibimizi aldık. Gülümsemelerimize bile perde çekip, sevdiklerimize aynı evin içinde bile uzak kaldık. Dediğim gibi; aklın bir gönlü olmalı. Düşüncesini şekillendiren, mantığını konuştururken gönül penceresinden geçene yabancı düşmeyen… “Gönül aklın boğulduğu yerdir” derken bir şeye dikkat çekmiş olmalı bu işi bilenler. O halde zihninizden gönlünüze uzanan tellerin bağını koparmadığımız müddetçe düşüncemiz hayatımıza yön vermeye devam edecek. Bizlere düşünürken ne hissettiğimiz, karar verirken neyi ölçü bildiğimiz, bugünü uğurlarken avcumuzda biriktirdiklerimiz kalacak. Evet aklında bir gönlü var. Hem de vicdandan, kalbin oyuklarında saklı manalardan, düşünceye yön veren manevi kimliğimizden beslenen…
Hissedebilen ve düşünebilen bir gönülle, vicdanla ve dosdoğru istikamette kalmak dileğiyle.
Umut ve esenlikle kalınız.
Hayriye DURMUŞ