AYNADAKİ BEN, KİMSİN SEN?

İnsanoğlu tuhaf bir hissiyata sahip. Kiminin canının yangını kalbinde ayyuka çıkar da sesi duyulmaz, kimininse ufacık sıkıntısı yedi mahalleden duyulur. Öyle ya ağrı eşiği denen bir şey vardır. Herkes, her zorluğu aynı karşılayamaz. İnsanoğluna dayanacağı kadarı verilmiştir. Hayatı zorlaştırdığımız durumlara bir bakalım. Kalbimizin üzüntüsünü, içimizde ki çözümsüzlükleri, durup tekrar gözden geçirmekten yoksun kaldığımız tüm güzellikleri biraz fazla futursuzca tüketmedik mi? Farkında mıyız bilmiyorum. Sorunlara karşı uyguladığımız direnç iç huzurumuzun enerjisini sömürüyor. Sorun odaklı atılan her adım zamanın kıymetinden önemli bir parçasını da koparıp götürüyor. İnsan beyni muazzam bir sistem. O en iyi sistemlerin, en kusursuz teknolojilerin hammaddesi olan tüm fikirler insanoğlunun zihninin mükemmel koridorlarında deyim yerindeyse ete kemiğe bürünüyor. Peki insan üretebilen, yön verebilen, sürekli daha iyisinin peşinden koşan tarafta iken kendine yetmeyi neden beceremiyor? Cevabı aslında çok makul ve çok basit. Lütfen alalım elimize aynalarımızı. Hırçınlıklarımızı, o anlamsız sözleri sarfederken kime benzediğimizi, öfkemize yenik düşerken aynadakinin bize ne kadar benzediğini, Kim olduğumuzu ve dahası herkesin ne düşündüğünü şöyle bir köşeye bırakıp azıcık kendi içimizde ne kadar olduğumuzu bir sorgulayalım. İnsan en çok kendini bilir. Kendini tanımlarken söylediği cümlelerin içinde inandığı kişiyle ne kadar örtüştüğünü önce kendi içinde ki ayna da görür. Zor süreçlerden geçiyoruz. Canımız da yanıyor. Özlem duyduğumuz kıymeti bilinmemiş güzel zamanları mumla arıyoruz. Ertelediklerimizden yana pişmanlık duyduğumuzda doğru. Asıl soru şu zor zamanlarda en çok kim oluyoruz? Tahammülsüz ses tonlarımız, iletişim kuramadığımız zamanlarda ki tepkimiz, tadını tuzunu kaçırdığımız günlük rutinlerde söylendiklerimiz neler götürüyor bizden? Sahi telefon kapandığında, iletişim durduğunda, gün bitip sorun ortadan kalktığında avucumuzda ne kalıyor? Her cümlenin her zerrenin herkes tarafından bilineceği ve karşılığının olduğunu bilerek, soralım asıl soruyu kendimize. Kim ne kadar cesaretli, kim ne kadar adil kendine? Aynada ki ben, kimsin sen? İç huzur ve esenlikle kalın. Hayriye DURMUŞ