KALBİN HUZURU O’NU ANMAKTA

O’nu anmakla başlar her şey. İnsan hayatına önce, ilahi kudretine hayran bir bakış düşer. “Kün fe yekün” O yalnızca ol der.

Gökyüzünde bizim bilmediğimiz arşa nakışlar çizer, arzın da sahibidir, kainatın kalbine nasibin bakışında mana alemi düşer. Gözle görülmeyen bir belayı bazen biz bilmeden def eder. Bazen o görülmeyeni tüm cihana imtihan eder. Ağaçları yapraklarla, canlıları kudretiyle bezer. Gözlere gördüğü kadar renk, kulağa duyduğu kadar ses bahşeder. İnsan alır eline fırçayı kalemi, alemi acziyetiyle kendince resmeder.
Kalbin aynasında görülen nasip, O’na dayanmakla şekillenir. Zor sınavların en büyük tecellisi, bekleyişlerin en güzel hakikatle teslimiyeti erişi, yine O’nun elindedir. “Biz” buyurur ayetlerde. Bütünü bir arada tutan ne varsa uyum içindedir, birbirinden bağımsız sesler çıkmaz. Dışarı da bir ritim vardır. Ağaçlar, rüzgar, başaklar, çiçekler, otlar ve kuşlar aynı ritmin birer parçasıdır. İçerde kalbin süveydasında da öyle…
Kalpler yalnızca O’nun elindedir mesela. Rızık öyle sadece yediklerimiz içtiklerimizden ibaret değildir. İnsanların gönül sofralarından, manen ruhlarından da nasibimiz vardır mutlaka.

Tevekkül edersen rızıklandırır, korkaklığa ve gevşekliğe düşmezsen üstün, karşı gelmekten sakınırsan yolu üzre sabit kılar. Rahmetim her şeyi kuşatmıştır buyurur, gazabından kurtuluşun yollarını duyurur. Kalpler de gizli ve açık olanı bilir. Yarattığı her şeyin içinde sonsuz ilmi durur. Bazen İbrahim’i bir duadır. Bazen Yakupca bir sesleniş. Hüznünü ancak ve yalnız arz ettiğin, kalbini ancak ona teslim ettiğin, göğsünü bir ayetin manasında inşiraha erdirdiğin O’dur. Şekil verir, suret verir, yarattığını en güzel şekilde yaratır. Her şeyin kalbine bir mana bırakır. Bir kelebeğin kanadına, bir böceğin hissiyatına, suyun moleküllerine, çiçeğin yaprağına kıdretini düşürür.
Fettah olan O’dur, yürekleri fetih kapılarına açar. Rahman olan da O’dur. Kayyum’dur, varlığı ayakta tutar. En güzel Vekil’dir, dayandığın tek yüksek mercidir. Kullarına murad ettikleri ile Rauf’tur. İnsanları birbirlerinin kusurlarına perde kılan Settar’dır. Rahmet rızasına erdiren de O’dur, gözetip koruyan da… Mülkün sahibidir, Hafız ismiyle hıfzu himaye edendir. Selam’dır, selamete çıkarandır, Adil olandır.

Şimdi ey yolcu! Tevekkül, sabır, ümit ve teslimiyet. O’nu anmakla başlar her şey. Bırak dünyanın bitmeyen gam yükünü sırtlanmayı, O’nu arayan ne varsa kurtuluştadır. O’nu bulan kaybedilmeyeni bulur, O’nu kaybeden sonsuzlukta kaybolur.
“Kalpler ancak Allah’ı anmakla huzur bulur.”
Huzur ve teslimiyetle kalınız.
Hayriye Durmuş