BÜYÜK KARŞILAŞMA

Eskileri özleyip yad ederken bir yıl öncesine bu kadar hasret duyacağımız hangimizin aklına gelirdi. Tüm dünyanın ortak sınav verdiği bir süreçte tüm din merkezleri suskun insanoğlunun kalbine ısrarla bir şeyler fısıldıyor. Ne ilginç hala bitmedi öfkemiz, asabiyetimiz, gereksiz had sınırımız, değişmedi çalışana ve emek harcayana bakış açımız... Oysa sıradan gördüğümüz şikayet etmekten hiç geri durmadığımız aksaklıkları dahi ne çok özledik. Nerede o eski ramazanlar diye hayıflanır, çocukluğumuzda duyduğumuz manevi hissiyatları yakalayamadığımız için üzülürdük. Çok değil bir yıl önce ihya ettiğimiz o ramazan sofralarından dahi nasip alamıyoruz. Balkonlardan duyduğumuz çocuk sesleri, evlerden gelen yetişkinlerin seslerine karıştı. Çok doğal değil mi? Ne de olsa hiç bir kuşak böylesi toplu bir sınavı daha evvel görmemişti. Ayrıca uzun zamandır kimse bu kadar birbiriyle vakit geçirme imkanına da erişememişti. Miniklerin 23 Nisan coşkuları evlerden taştı bu kez. Pide kuyruklarında insanları göremiyoruz mesela. Bütün bunlar olurken aslında yine farklı mesajlara ulaşıyoruz. Günlerdir insanların ayak basmadığı yerlerde hayat tuhaf bir şekilde normal haline dönüyor. Doğa tertemiz, parklar kirlenmiyor. Sokaklarda gelişi güzel atılmış çöpleri görmek mümkün değil mesela. Tabi bu gelişmeden maske ve eldivenleri ayrı tutmak gerekiyor. Sokaklarına ceylanların, yaban keçilerinin indiği şehirler seyrediyoruz. Hayatın durma noktasında aslında tüm dünya koca bir arınışı yaşıyor. Elbette tüm insanlık adına üzüntü duyuyoruz. Ancak tüm insanlık temiz kalma gerçeğini hatırlıyor. Kim bilir belki de insanoğlu bu sürecin sonunda hırslarından da arınacak. Belki de kapımızda sadece şehirlerin değil, insanların da bu arınıştan nasibini alması için çok büyük bir fırsat var. Her zaman söylediğim ve ısrarla yanında durduğum, zor zamanların insanların kimliklerini ortaya çıkardığı konusunda ki düşüncem, bu sürecin sonunda insanlığın içinde bulunduğu kimlik savaşının sonuçlarını göstereceğini yineliyor. Dünya yine de ilahi kudretin himayesinde, göremediği bir savaşın süzgecinden geçiyor. Eliyle yaptıklarının hesabını veriyor. Belki de durmadan düşünemeyen insan, kendini arayışında yeni bir karşılaşma yaşıyor. Kalbimizde burukluklarla yaşadığımız suskun şehirlerimiz, mahzun seslerini işittiğimiz camilerimiz, her akşam ellerimizde telefonlar aile görüşmeleri yapıp, ekranı dörde bölüp hep birlikte özlediklerimiz ve dahası sarılamadığımız sevdiklerimiz için; bugünlerde öğrendiklerimizi hatırımızdan çıkarmayalım. O zaman insan kendini bulacak. Tüm bu süreç geçtiğinde mahrum kaldığımız her şey bizleri bekliyor olacak. Sevgi, huzur ve teslimiyetle kalınız. Ramazanın bereketinden nasiplenmek duası ile, lütfen mecbur kalmadıkça evden çıkmayınız. Hayriye DURMUŞ