BAKIŞ ACISI

O şikayetlenip durduğunuz hayata imrenerek bakan kaç insan var? Debdebesiyle fenalıklar geçirdiğiniz, o hiç durmadan yerden yere vurduğunuz histerik eleştirilerinizin, zihninizi, ille de kalbinizi kemiren tatminsizliğinizin neleri alıp götürdüğünü idrak ettiniz mi? Hiç hesaba vurdunuz mu elinizde olanları? Kaç doğru, kaç yanlış, ömre sığan yol kaç arşın? Tükettiğiniz yollar, harcadığınız yıllar, ah vahla geçmiş zamanlar... Neredeler o hayatın günbatımlarını birlikte güne emanet ettiğiniz soluklar? Geçmeyecek sandığınız acılar, unutmayacağınızı sandığınız hüzünlü zamanlar...Geçti hayatı anlamsızca savurduğunuz anılarla raflara kaldırdığınız sıkıntılar... Israrla aynı zamanlarda aynı üzüntülerin matemlerini tutup, kodlarınıza, hatta zerrelerinize en koyu bitmişlikleri sunduğunuz sancılar... Kolay değildi elbette. Kimsenin hayatı kolay olmayacaktı. Kolay kazanılmayacaktı hiçbir mücadele. Hiçbir başarı cezasız kalmayacaktı birilerinin deyimiyle. Hiçbir hüzün ebedi olmayacaktı kimsenin yüzünde. Demem o ki harcayıp tükettiğiniz hiçbir zamanın telafisi yok. O bitip tükendiğiniz, sadece sizin başınıza çöktü dediğiniz dünyalık kıymetleriniz; herkesin binlercesini yüzlerce yıldır yaşadığı sahnelerden fazlası değil. Hatta değeri ve ederi kadarının belki de zerresi değil. Ancak dünyada ki bulunma misyonunu çözenler için dingin tüm yaşananlar... Üzüntüler yalnızca vereni anladığınızda idrak ettiğiniz misafirler kadar. Sahip olup şikayet ettikleriniz birilerinin ulaşma hayali. Birinin gözü yaşlı duası, başka birinin yürek ağrısı... Demiyorum ki toz pembe bir tablo çizin. Demiyorum ki olanı olmazlıktan, üzüntüyü, can yangınını görmezden gelin... Sahip olduğunuz dertlerin daha fazlasının sınavını veren insanların bu dertlere niçin ve nasıl sabrettiğini keşfedin. Kaldırabileceğiniz kadar yük vermesin diye dua edin. Yarın yeni bir sabaha açtığınızda gözlerinizi hala değiştirebilecek, şükredebilecek güzelliklerin varlığını yeniden keşfedin. Üzüntülerinizi bile şöyle dışardan bir göz edasıyla yeniden seyredin. Bırakın varlığınızın hayatta bulunma gayesine kalbiniz inansın önce. Ve sevdiklerinizin ve hayatınıza rehber ettiğiniz güzel insanların gölgelerinden uzak düşmeyin. Huzur ve esenlikle kalın. Hayriye DURMUŞ