HAR-I BÜLBÜL !

Şehirler içinde yaşayanların ruhları ve kodlarından ipuçları sunar. Manevi kimlikler soğuktan üşüyen maneviyatın üzerini gecenin ayazında bir yorgan gibi örter. Fırçasını alan bir ressam paletinden tuvale renkler aktarır. Oysa insanlık tarihinde geçimini savaşlarla anılmadan önce renklerden sağlayan Hitler, aslında bir resaamdır. Yaşadığı coğrafyayı elleriyle kızıla boyamıştır. İnsan kusursuz dünyanın kusurlu baş aktörü... Soluk alan her canlının kalbinin Allah'a bağlı olduğundan habersiz, ayakları altında ezdiği bazen bir çiçeğin, bazen bir böceğin, bazen bütün insanlığın celladıdır nefesi... Bitmez kavgası, kini, nefreti, şikayeti... Tatmin olmaz hiçbir şeyden. Ona hizmet etmedikçe memnun kalmaz bin türlü bencillikten... Bazen bir enkazın içinde yitip giden hayatların umutları bulaşır ellerine... Vicdanını sürgüne yolladığı günden beri hiçbir ibretlik sahne şifa olmaz gözlerine... Savaşlar kulakları sağır eden bombaların insanlığın bir köşe başında bıraktığı çığlıklarıdır. Barutun kokusu, masum canların görmeye içimizin dayanmadığı görüntüleri ile fotoğraflarda kalır. Bazen bir deniz kenarında bir bebek cesedidir umudunu tacirlere kaptıran, bazen tanınmaz halde bulunanların bilmeyi istemediğimiz kayıplarıdır. Uzun yıllardır bildiğim bir bilgi zihnimin kıyısında bir kitap sayfasında bir şeyler fısıldıyor dimağıma. Şuşa Azerbaycan'da bir şehir. Esaret altında çeyrek asırdan fazla bir feryattır yükselir. Peki ya Şuşa'nın feryat eden çiçeği? Artık onu da herkes bilir mi? Har-ı Bülbül çiçeği artık sadece Şuşa'da yetişmekten vazgeçer mi? Coğrafyanın kaderi bir çiçeğin yaprağında, bir bülbülün feryadında gizlenir mi dersiniz? Savaşlar, insanlığın yitik yüzleridir. Dünyanın neresinde hangi köşesinde olursa olsun merhametin uğramadığı her karede vicdanlar vurulur önce. Önce insanlık ölür. Kurtuluşlar yaralı şehirlerin secde namazı zamanıdır. Her yer yangın yeriyken en çok mazlumlar, en çok çiçekler ve en çok çocuklar üşür. Umut ve merhametle kalınız. Hayriye DURMUŞ